Terugval?

Hi lovely peeps! <3
Echt, ik schaam me ervoor dat ik de laatste tijd zo weinig post, terwijl ik dat normaal dagelijks doe. Hetzelfde geld voor vloggen, ik vergeet dat gewoon steeds. De laatste tijd heb ik gebrek aan inspiratie, dus ik zou graag van jullie weten wat jullie zouden willen lezen/zien op mijn blog zodat ik daar aan kan werken.

Op dit moment zit ik te lunchen met Mathijs naast me. c: NOMNOMNOM rijst yaaaaaaaaaaaay. Over eten gesproken....

Great news!

Today I had to go to therapy. I see you think: is that great news? Yes it is, because it was the last time for now! My body is healthy again. My weight is 46kg and I feel good nowadays. So I have to come back about 3 months. It isn't that all of the anorexia is gone, like it always will be a weakness in my body. But I hope I'm don't gonna fall back because it was a hard time, I had to fight for myself, to don't make it worser. I didn't want to die so it was a really hard, difficult and painful time I've been trough. The most important thing is that I survived and that I can do the normal things again!

This is a song which really helped me:

In strijd met mijn gewicht

Dagelijks ga ik de strijd aan tegen Anorexia. Mijn hele leven staat op z'n kop door deze eetstoornis. Elke week hou ik jullie op de hoogte van de ups en downs en natuurlijk het allerbelangrijkste om in de gaten te houden: mijn gewicht. 


Het is me opgevallen dat ik al heel lang niet meer hierover geschreven heb. En dat terwijl het een wekelijks item is. Ik merk namelijk wel dat het me helpt om er over te schrijven. Dat ik het zo'n lange periode niet gedaan heb, komt doordat ik een tijdje geen therapie had, maar EMDR (tegen posttraumatischestressstoornis). Vandaag had ik dan eindelijk weer therapie. Ik heb de hele dag er tegen op gekeken, omdat ik wist dat het zwaar zou worden. Vandaag zaten er een dokter en een vrouw (die ik al vaker gezien had) bij, om eventueel te praten over medicatie. Gelukkig heb ik geen medicatie nodig! Daarna die dokter heel erg doordrammen over dat anorexia stuk, wat ik langs me heen liet gaan. Het enige wat is blijven hangen, is dat het kan zijn dat ik intensiever behandeld zal moeten worden. Oftewel dat betekent dat ik dan naar een kliniek moet, omdat de gesprekken die ik nu in de praktijk heb dan niet voldoende zijn, aangezien dat meestal maar 1x in de 2 weken is. Ik zelf blijf maar denken aan dat gewicht waar ik mijn vlaggetje heb staan, de finish zal ik maar zeggen. Het is een goede vraag hoeveel ik nu weeg. Ik heb namelijk geen idee omdat ik al een tijdje niet gewogen ben. Als ik zelf zou moeten zeggen hoe het er nu mee staat, dan zie ik eigenlijk geen probleem. Alleen eet ik meestal maar 1x per dag. Nu ik dit zo schrijf valt het me best wel zwaar, omdat ik weet dat mensen weer pijn gaan voelen als ze dit lezen. Vooral Bjorn heeft er erg veel moeite mee en dat maakt het voor mij weer moeilijk om hier over te schrijven aangezien hij mijn blog ook leest. Toch blijft het belangrijk om hier over te schrijven. Je kunt het zien als een soort dagboekje en het werkt voor mij beter dan een echt dagboek.

To be continued...

In strijd met mijn gewicht

Dagelijks ga ik de strijd aan tegen Anorexia. Mijn hele leven staat op zn kop door deze eetstoornis. Elke week hou ik jullie op de hoogte over de ups en downs en natuurlijk het allerbelangrijkste om in de gaten te houden: mijn gewicht 

Vandaag moest ik weer naar therapie. Het was wederom weer heftig, want er werd nogal wat op de feiten gedrukt. Ik heb de volgende keer nog een keer psycho educatie en dan wordt er dieper ingegaan op de klachten die je kunt krijgen enzo. Tussendoor heb ik de behandeling voor mijn PTSS en daarna wordt er echt effectief aan de anorexia gewerkt. Ik vind het echt lastig dat ik de laatste tijd heel weinig energie heb, maarja das ook weer zo'n klacht natuurlijk. In iedergeval zal het langzaam maar zeker steeds beter gaan, maar ik heb nog een lange weg te gaan. 

Ziek door anorexia

De laatste dagen voelde ik me al niet zo lekker en vandaag was ik zo erg misselijk dat ik wel een halfuur in paniek was! Ik heb namelijk emetofobie (dan ben je bang voor overgeven en alles wat er mee te maken heeft). Ik ben thuisgebleven van mijn werk en om 10 uur toch maar ontbeten waarna ik lang uit op de bank ben gaan liggen tv-kijken. Waarschijnlijk is mijn gewicht weer erg achteruit gegaan, wat veel angst heeft doen ontstaan bij mijn geliefde vriend. Het doet heel veel met hem. Het is voor ons allebei best wel zwaar, ik doe mijn best echt waar maar ik heb er gewoon niet meer echt de controle over. Mijn vriend heeft me in het diepst van mijn hart weten te raken vanochtend, hij is de 4e persoon in mijn leven die dat heeft kunnen bereiken. We hebben minuten lang alleen maar zitten huilen aan de telefoon... Ik zei huilend dat ik van die rotstoornis genaamd anorexia af wil. Ik heb het nu ruim een jaar, maar ik dreig steeds meer naar de gevarenzone te gaan. Geen wonder dat we de laatste tijd alleen maar kunnen huilen. Ik wil alles behalve mijn leven kwijt. Ik wil niet weg van deze aarde, ik heb nog een heel leven voor me! Echt meiden alsjeblieft ga NIET lijnen tenzij je echt naar een diëtist gaat ofzo omdat het echt nodig is. Ik dacht in het begin ook van, o bij mij zal het niet mis gaan, als die kilo's eraf zijn kan ik wel stoppen. Maar dat gaat eigenlijk bijna ALTIJD wel mis, zo ook bij mij... Ik wil jullie die elende besparen, want geloof me je bent harstikke erg in strijd met jezelf! Al zal ik op gegeven moment wel weer de gezonde kant bereiken, het blijft altijd nog in je hoofd spelen, het zal niet meer helemaal worden zoals het was. Anorexia ga alsjeblieft bij me vandaan!!

p.s ik hoop morgen weer een filmpje te kunnen uploaden, maar ik kan niks beloven ;) 

In strijd met mijn gewicht

Dagelijks ga ik de strijd aan tegen Anorexia. Mijn hele leven staat op zn kop door deze eetstoornis. Elke week hou ik jullie op de hoogte over de ups en downs en natuurlijk het allerbelangrijkste om in de gaten te houden: mijn gewicht 

Van uitstel komt afstel wordt wel eens gezegd. En dat klopt, want ik heb nog steeds niet geprobeerd de weegschaal te fixen. Eigenlijk moet ik dat wel doen voor therapie, maar dan zul je het gedonder hebben dat ik er niet op durf te staan en zo. Het is allemaal een beetje dubbel. Ik bedenk me net dat volgende week ik weer drie dagen school heb. Drie dagen introductie, drie dagen makkelijk niet hoeven lunchen, maar ook drie dagen dat het moeilijker zal worden om het ontbijt over te slaan, omdat ik dan weer redelijk vroeg op moet staan. Ontbijten lukt bij mij echt niet meer goed. Dat komt omdat ik dat zo vaak heb overgeslagen de laatste tijd, dat ik na een paar hapjes beschuit al misselijk begin te worden! Ik heb het idee dat mijn ouders ook wat beginnen te merken, want ik krijg soms commentaar van dat ik zo weinig op mijn bord heb liggen. En dan denk ik; ja dus, da's toch mijn probleem? 

Ik ga op school praten met de opleidingcoach, om te kijken hoe ik dat moet doen met therapie, opleiding is belangrijk, maar die therapie ook! Laatst was ik weer eens helemaal negatief over mezelf aan de telefoon, waarop mijn vriend zei: 'Maar schatje, je bent perfect.' Ik begon toen bijna te huilen aangezien mijn vlaggetje bij 40 KG staat terwijl ik weet dat dat een gevaarlijke zone is. Ik heb geen idee hoe veel ik nu weeg. Stel ik weeg nu 43 KG dat zou betekenen dat er nog maar 3KG van mezelf af moet, terwijl ik eigenlijk al een te laag BMI heb. Het is voor jullie waarschijnlijk moeilijk voor te stellen, maar ik heb gewoon echt het gevoel alsof ik 40KG moet zijn. Dat ik dan 'perfect' ben. Ik weet het soms gewoon echt niet meer en dan kan ik alleen maar huilen. Ik kijk ook best wel op tegen school, want wat zullen ze van mij vinden? Ik ben zo bang om weer buiten de groep te vallen, ook al zeggen ze dat het op het MBO heel anders is dan op de middelbare... 

Ik heb al zoveel pijn moeten doorstaan. Zo heb ik bijvoorbeeld ontdekt dat heel veel van 'de vriendengroep' morgen naar de bios gaan, maar ik ben niet uitgenodigd. Ik word bijna nergens meer uitgenodigd de laatste tijd. Kun je je voorstellen hoeveel pijn dat doet, als je er ineens achter komt dat de groep wat van plan is, maar jij niet mee mag of bent uitgenodigd? Het maakt de situatie voor mij alleen maar erger waardoor ik ook maar met beperkt aantal personen praat de laatste tijd. En dat zijn dan de mensen die me NIET laten vallen, maar altijd voor me klaar staan. Vriendschap is voor mij belangrijk, zeker in deze zware periode.

In strijd met mijn gewicht

Dagelijks ga ik de strijd aan tegen Anorexia. Mijn hele leven staat op zn kop door deze eetstoornis. Elke week hou ik jullie op de hoogte over de ups en downs en natuurlijk het allerbelangrijkste om in de gaten te houden: mijn gewicht 


Vandaag was mijn 2e gesprek bij de therapie. Het was heel heftig, omdat er terug werd gegrepen naar mijn verleden. Ik moest tot zover mogelijk in detail gaan en dat vond ik best wel vervelend. Ik zat daar bijna te huilen! Ik had sowieso al niet zo goed humeur, want het is sinds gister ook nog uit met Michiel. Maargoed, ik moest ook op de weegschaal! En moet je nagaan dat ik in juli voor het laatst ben gewogen, omdat onze weegschaal het nog steeds niet doet. Ik vond het natuurlijk heel erg eng. Gelukkig mocht ik mijn kleren aan houden, want ik schaam me anders dood. (Ik heb namelijk een mannelijke begeleider) Ik ging dus met kleren aan op de weegschaal staan en durfde zelf niet te kijken. Toen hoorde ik zeggen: 44kg dus dat is zonder kleren ong. een halve kg lichter. Ik wist van te voren niet wat ik moest verwachten, maar ik ben dus weer 1,3 kg kwijt. Ik was in ieder geval blij toen ik eindelijk weg mocht, want ik kon mijn tranen bijna niet bedwingen door het heftige gesprek. Toen ik thuis kwam ben ik gelijk weer op de pc gegaan om met bepaalde personen te praten en die hebben mij weer opgevrolijkt. Ik hoef pas op 14 september weer heen, dus heb ik even de tijd om bij de draaien. 


Ik hoop dat ik binnenkort de weegschaal kan fixen. Next week a new update!

In strijd met mijn gewicht

Dagelijks ga ik de strijd aan tegen Anorexia. Mijn hele leven staat op zn kop door deze eetstoornis. Elke week hou ik jullie op de hoogte over de ups en downs en natuurlijk het allerbelangrijkste om in de gaten te houden: mijn gewicht 

Vandaag was het eindelijk zover: het intakegesprek van de therapie. Met knikkende knieën ging ik naar de praktijk. Eenmaal in de wachtkamer vond ik het nog spannender. Mijn moeder zei: volgens mij heb je een man. Gelukkig is het geen MAN maar een vrij jonge jongen! Ben ik even blij, want zo'n persoon snapt me veel beter dan zo'n oude vent haha. Ik ben in mijn uppie daar heen gegaan aangezien mijn ouders nog steeds van niks weten. In het begin van het gesprek was ik best wel verlegen. Ik wist niet zo goed wat ik moest vertellen. Maar op een gegeven moment was ik lekker op dreef en praatte honderd uit. Mijn behandelaar zal er een rapport van maken en volgende week moet ik terug komen voor een 2e gesprek. Er wordt dan ook gekeken van hoe we het precies gaan aanpakken en zo. Ik vind het allemaal zo spannend! Het is voor mij namelijk een erg dubbel gevoel; natuurlijk wil ik weer gezond zijn, maar dat betekent wel dat ik moet aankomen. 

Morgen zal ik even naar de dokter bellen, want ze had gevraagd om weer een afspraak bij haar te maken zodra ik de intake had gehad. Ik kan op dit moment jullie nog steeds niet op de hoogte brengen van mijn gewicht, want ik moet de weegschaal nog steeds aan de praat zien te krijgen.

Ik ben benieuwd naar volgende week, jullie ook?

In strijd met mijn gewicht

Dagelijks ga ik de strijd aan tegen Anorexia. Mijn hele leven staat op zn kop door deze eetstoornis. Elke week hou ik jullie op de hoogte over de ups en downs en natuurlijk het allerbelangrijkste om in de gaten te houden: mijn gewicht 

Sorry dat ik vorige week geen update hierover heb geplaatst maar ik had een probleem: de weegschaal deed het niet. Ik heb nu dus geen idee hoe het er voor staat. Morgen moet ik naar het ziekenhuis in Rotterdam en daar word ik ook gewogen... Ik kijk echt heel erg tegen morgen op, want de dokter die ik daar heb, die weet nog niet van mijn anorexia en mijn moeder ook nog steeds niet... Ik moet dus zien te zorgen dat mijn moeder niet mee naar binnen gaat bij het wegen en meten, zodat ik het aan mijn dokter kan vertellen. Ik denk dat ik mijn ouders pas inlicht als ik eenmaal in therapie ben, dat lijkt mij verstandiger aangezien mijn vakantie anders verkloot word. Ik heb alleen geen idee hoe ik aan mijn moeder moet vragen of ze even buiten die kamer wil blijven, omdat ze dan niet snapt waarom ik dat ineens wil, ze is namelijk gewend om altijd mee naar binnen te gaan.


Hebben jullie tips?

In strijd met mijn gewicht

Dagelijks ga ik de strijd aan tegen Anorexia. Mijn hele leven staat op zn kop door deze eetstoornis. Elke week hou ik jullie op de hoogte over de ups en downs en natuurlijk het allerbelangrijkste om in de gaten te houden: mijn gewicht 

Deze week was voor mij een gemengde week met persoonlijke omstandigheden waarover ik liever niet vertel, maar ook leuke dingen. Zaterdag gaf ik samen met een vriendin een feest. We zijn echt overladen met snoepgoed! Leuk zou je denken, nou voor mij is het een heel dubbel gevoel. Er zit behoorlijk wat chocola tussen wat ik niet mag hebben van de dokter (al sinds ik klein was niet want dat is niet goed voor mijn darmen). Ik vind chocola wel lekker, maar ik word er de laatste tijdal gauw misselijk van... En dat andere snoep? Heerlijk en ik kan het soms niet weerstaan om te gaan snoepen.

In strijd met mijn gewicht

Dagelijks ga ik de strijd aan tegen Anorexia. Mijn hele leven staat op zn kop door deze eetstoornis. Elke week hou ik jullie op de hoogte over de ups en downs en natuurlijk het allerbelangrijkste om in de gaten te houden: mijn gewicht 

Gisteren ben ik weer bij de dokter geweest. Ik ben doorverwezen naar een praktijk die gespecialiseerd is in eetstoornissen. Daar zal ik over een paar weken in therapie gaan. Die therapie zal waarschijnlijk een half jaar tot een jaar duren. Erg lang, maar dat is begrijpelijk.

Anorexia?

Eerst wil ik jullie ff bedanken voor al die felicitaties! Ik ben er erg blij mee :)

Afgelopen dinsdag ben ik naar de dokter geweest en heb mijn eetstoornis opgebiecht. De dokter denkt eerlijk gezegd eerder aan Anorexia ipv ED-NOS. Ze vond het erg dapper dat ik het aan durfde om het te vertellen. De dokter die ik had, had me al een hele tijd niet gezien, dus toen ze mij uit de wachtkamer haalde vond ze al dat ik erg mager ben geworden. Ze had gelijk door dat er iets mis was.

Volgende week moet ik terug komen en gaan we een plan maken. Ik ga namelijk professionele hulp krijgen om er vanaf te komen. Opzich heb ik nog wel optijd genoeg aan de bel getrokken, want als ik dat niet gedaan had zou ik misschien binnenkort met levensgevaar in het ziekenhuis liggen.. Jullie horen zo snel mogelijk meer!

Fight with my weight

On daily basis I fight against my eating-disorder ED-NOS. My whole life changed with this disorder. Every week I'm going to tell you about the ups and downs and the most important thing: my weight

This week was really hard. Like, I have the idea that I have eaten too much fat things. I think I have to lose my weight again. Or better said, my mind thinks that. Sunday was a good day, because we had a delicious lunch! One of my favorite dishes, so I ate a lot of it. But after that I was feeling guilty. I thought: Why did I eat so much?! Yesterday and today were terrible. Yesterday I was sick, so breakfast was terrible and I didn't get lunch. The dinner of yesterday was good. So that's a little light in the darkness. But this morning when I had to eat breakfast, it felt not good. It was difficult to eat, I don't know why actually. This morning was also the morning to weight myself again, so let's see.

In strijd met mijn gewicht

Dagelijks ga ik de strijd aan met mijn eetstoornis NAO. Mijn leven staat volledig op zijn kop door deze stoornis. Elke week houd ik jullie op de hoogte over de ups en downs en natuurlijk het aller belangrijkste om in de gaten te houden: mijn gewicht

Afgelopen week was erg stressvol, vanwege mijn examens. Ik heb wel de afgelopen week redelijk veel gesnoept. Toch ging het weer achteruit met mijn lichaam. Vooral gisteren, mijn maag was helemaal van streek! Ik heb eigenlijk weer de wat normalere porties gegeten, behalve zondag want toen had ik familiedag. Nouja, voor mij waren het redelijke porties, laat ik het zo zeggen. De ene dag wel wat meer dan de andere en de ene dag wel wat voedzamer dan de andere. Maar het was dus weer tijd voor de weegschaal!

In strijd met mijn gewicht

Dagelijks ga ik de strijd aan met mijn eetstoornis NAO. Mijn leven staat volledig op zijn kop door deze stoornis. Elke week houd ik jullie op de hoogte over de ups en downs en natuurlijk het aller belangrijkste om in de gaten te houden: mijn gewicht

Vorige week toen ik met Michiel belde, zei ik ineens: Ik wil dit niet meer, ik word bang! Ik ben nu dus bang voor aankomen EN afvallen. Klinkt misschien gek, maar toch is het zo. Nouja eigenlijk wil ik nu niets liever dan weer op een gezond gewicht zitten. Ik merkte namelijk dat ik wat lichamelijke klachtjes kreeg enso. De hele week verliep het goed, behalve maandag. Maandag ging het 's middags weer moeilijker, ik heb geen idee waardoor dat kwam. Toch heb ik doorgezet en mijn hele bord leeg gegeten! Daarna was ik aan de ene kant trots, aan de andere kant walgde ik van mezelf. Ik hoorde zo'n stemmetje in mijn hoofd die zei: 'waarom heb je dat nou gedaan, daar kom je van aan!' Het was een protest tegen het vette eten van de afgelopen week zeg maar. Ik bedoel kom op zeg, ik heb zondag een hele vette kippenpoot gegeten, hoe heb ik dat kunnen doen? Maarja, ik moet nou eenmaal eten wat de pot schaft... Mijn grootste probleem is dus nu dat ik niet durf af te vallen maar ook niet durf aan te komen. Vandaag was het weer tijd voor de weegschaal, blijf lezen als je wil weten hoe dat dit keer is verlopen.

In strijd met mijn gewicht

Dagelijks ga ik de strijd aan met mijn eetstoornis NAO. Klik hier om het bericht van vorige week te lezen waarin ik uitleg wat NAO is. Mijn leven staat volledig op zijn kop door deze stoornis. Elke week houd ik jullie op de hoogte over de ups en downs en natuurlijk het aller belangrijkste om in de gaten te houden: mijn gewicht

Ja Boys en Girls, het was vandaag weer tijd voor de weegschaal.
Oohh wat zag ik er tegenop, ik voelde gewoon aankomen dat ik weer ben afgevallen.
Iets wat ik opzich niet begrijp, want ik heb er afgelopen week eigenlijk niet eens moeite voor gedaan of zo.
Ja oké, ik heb ups en downs gehad, maar de laatste dagen ging het ontzettend goed in vergelijking met the biggest down. Vanaf maandag ben ik zelfs weer snoepjes gaan eten! En ik heb afgelopen zondag een flesje cola opgedronken, dat is een calorieënbom (in ieder geval voor mij). Haha eigenlijk mag ik van de dokter niet eens cola drinken. Ik was toen bij een vriendin en had het flesje nog niet leeg toen mijn ouders me kwamen ophalen, dus nam ik hem mee. Toen mijn moeder dat zag zei ze: 'Kun je nog slechter bedenken?' Ik dacht even na en zei toen: 'Jawel hoor, ALCOHOL!' Dat antwoord had ze niet verwacht van mij! Ik drink namelijk geen alcohol, ook al ben ik nu al ruim 2 maanden 17. Ik vind het gewoon niet nodig. Mijn vriend drinkt ook nauwelijks (gelukkig).
Maargoed, ik had het idee dat het redelijk goed was gegaan deze week. Nu het spannende moment....

In strijd met mijn gewicht

Steeds vaker verschijnen er programma's over anorexia. En ik weet het, eigenlijk zou IK niet moeten afvallen, maar toch gebeurd het. En NEE ik heb geen anorexia. Waarschijnlijk heb ik NAO (of op z'n engels: ED-NOS). Deze eetstoornis is heel uitgebreid, er zijn niet hele specifieke kenmerken voor, in tegenstelling tot BED, Anorexia & Boulimia. Bij deze stoornis voldoe je aan bepaalde regeltjes van de hiervoor genoemde stoornissen, maar niet aan allemaal waardoor je het eigenlijk geen naam kan geven. NAO staat namelijk voor: Niet Anderszins Omschreven

Ik ben zoals ik dat zelf ff genoemd heb, een emotionele lijner. Zodra ik teveel negatieve emoties heb, wil ik niets liever dan afvallen, of in ieder geval weinig eten. Op dit moment gaat het goed, maar ik wil mijn gewicht in de gaten houden. 1x in de week zal ik me wegen. Gisteren was de eerste keer na 5 maanden dat ik weer op de weegschaal stond. En schrik niet van dit gewicht, want voor mijn lengte is het net wat te laag. Op dit moment weeg ik 44,5KG

Ik zal jullie elke week op de hoogte houden ;)