Waarschijnlijk heb ik het wel een keer genoemd, telefoonangst. Veel mensen hebben daar last van. Ik heb dit al sinds jongs af aan. Ik durfde zelfs niet zelf naar vriendinnetjes te bellen. En als ik wel moest bellen, begon ik te zweten, werd ik helemaal rood en klapte ik vaak dicht of begon ik te stotteren. Waarom? Ik weet het niet. Toch merk ik dat het de laatste tijd steeds beter gaat als het gaat om bellen.
bron
Voor stage moeten we ook zelf contact leggen, dus werd ik op de proef gesteld, ik moest wel. Vandaag had ik een afspraak met iemand voor zakelijke dingen achter de schermen van mn blog, ik miste te bus, dus belde ik om te zeggen dat ik wat later kwam. Voorheen zou ik dit nooit gedurfd hebben, maar als journalist moet je juist heel veel bellen met contactpersonen. Daarom ben ik blij, dat het langzaam aan beter gaat. Het enige wat er tegen helpt is heel veel oefenen!
Herkennen jullie dit probleem?
Lots of love,
Floor Flawless
Wat fijn dat het steeds wat beter gaat. Misschien heb ik een lichte vorm van telefoonangst. Ik kan best wel eens de telefoon opnemen, maar doe het soms liever niet. Ik ben soms bang dat ik wat stoms zeg of dat het gesprek stilvalt... zoiets. Je moet constant blijven praten. Als mijn familie de telefoon op kan nemen geef ik hen de kans, maar als het moet, dan moet het he..
ReplyDeleteIk wist niet dat telefoonangst bestond, maar dat heb ik dan absoluut! Ik durf nooit ergens naar toe te bellen en ik haat de telefoon opnemen. Wil je met me praten? dan bestaat er facebook, whatsapp, twitter, skype, mailen.. er bestaat genoeg om dan met me te praten haha! :D Maar ik moet het helaas nu ook steeds meer nu ik ouder word en het gaat ook iets beter, maar ik HAAT telefoneren!
ReplyDeleteWow,klinkt erg lastig.
ReplyDelete